ஞாபகம்…
![]() |
ஞாபகம்…-remember… |
ஞாபகம்...
முப்பத்தி எட்டு வருஷமா வேலை செஞ்ச என்னை வீ ஆர் எஸ் கொடுத்து வீட்டுக்கு அனுப்பிட்டாங்க. மேல சில வருஷம் ஓடியாச்சு. இப்போல்லாம் எங்க பாத்தாலும் கேட்டாலும் ‘அல்சைமர்’ , ‘டிமென்ஷியா’ பத்திதான் எழுத்தும் பேச்சும். இதெல்லாம் புதுசு இல்லே…இங்கிலிஷ்ல சொன்னாலும், ஞாபக மறதி அப்படின்னு நமக்கு ஏற்கெனவே தெரியுமே. எனக்கும் இந்த வயசுல ஞாபக மறதி வர்ற ஆரம்பிக்கலாம்னு சில பிரண்ட்ஸ் சொல்றாங்க. பயமா இருக்கு. எதை வச்சி நீங்க சொல்றீங்கன்னு கேட்டா, ‘எங்கேயோ படிச்ச ஞாபகம்…ஆனா மறந்துட்டேன்’ – இதான் பதில்.
‘காக்னிடிவ் பங்ஷன்’ உருப்படியா இருக்க கொஞ்சம் வயசானவங்க புதுசா ஏதாவது பண்ணனும், இல்ல கத்துக்கணும்னு ஆராய்ச்சி பண்ற அறிவியல் நிபுணர்கள் சொல்றாங்க. ஆராய்ச்சி பண்றவன் பண்ணிடறான், சொல்றவன் சொல்லிடறான். சொல்றது எப்பவுமே சுலபம்; பண்றவனுக்குதானே தெரியும் தலைவலி – தலைவலியும் ஒரு காக்னிடிவ் பங்க்ஷன் தானே!
இனிமே தினம் வாக்கிங் போகணும்னு தீர்மானம் பண்ணி, பெசன்ட் நகர்ல தெருத்தெருவா நடந்து, கடற்கரைக்கு போய் வரதுக்குள்ளே பஸ், கார் புகையோட இதர வாகனங்கள் எழுப்பற மண் புழுதியுமா சேர்ந்து எனக்கு சில நாளிலேயே ஆஸ்துமா வர்ற அளவுக்கு மூச்சு வாங்க ஆரம்பிச்சு, ஆம்புலன்ஸ் கூப்படற அளவு போய், என் மனைவி, மகன் ரெண்டு பேருமா சேர்ந்து அப்புறமா என்னை வீட்டுலேய உக்கார வைச்சுட்டாங்க. இதுல எத்தனை மாசம் போச்சு…? கொஞ்சம் இருங்க…ஞாபகம் வந்துடுத்து…மூணு மாசம் போச்சு. இப்ப உடம்பு கொஞ்சம் தேவலை.
சிரிச்சா மனசு லேசாகுமாம், மூளை நல்லா வேலை செய்யுமாம்னு யாரோ சொல்லப்போக, நான் நாலு நாள் காலங்கார்த்தாலே ஒரு பூங்காவுக்கு போய் அங்கே சிரி சிரின்னு சிரிக்கிற சீனியர் குரூப்புல நின்னு சிரிச்சிட்டு வந்ததை அந்தப்பக்கம் போற வர்றவங்க பார்த்து சிரிச்சிட்டு போனதை நினைச்சா இப்ப கூட சிரிப்பா வர்றது. பிறகு நான் ரொம்ப நாள் சிரிக்கவேயில்லை. என் வாய்க்கு நல்ல ஓய்வுதான். அந்த பூங்கா பக்கமே நான் போறதில்லேயே.
கேட்காத அறிவுரைகள், யோசனைகள் எல்லாம் தர நிறைய பேர் நம்மை சுத்தி இருக்காங்க. ‘ நீதான் காலேஜ்ல டென்னிஸ் விளையாடினியே…இப்ப நேரம் நிறைய இருக்கே…தினோம் டென்னிஸ் ஆடினா உடம்புக்கும் நல்லது, மூளையும் விறுவிறுன்னு வேலை செய்யுமே…’ அடடா, இது எனக்கு ஏன் தோணலே? என் மனைவிகிட்ட இந்த யோசனையை சொன்னேன். ‘ஏன், இப்போ உங்க கால் கை எல்லாம் கொஞ்சம் ஒழுங்கா இருக்கறது பிடிக்கலையா? வயசுக்கேத்த ஆக்டிவிட்டி ஏதாவது இருந்தா பாருங்கோ’ என்று சொல்லிவிட்டு மிளகாய் அரைக்கப் போய் விட்டாள்.
நைப்பாசை யாரை விட்டது? ‘நாமதான் காலேஜ்ல டென்னிஸ் விளையாடினோமே’ என்ற வறட்டு கர்வத்துல கடைக்கு கிளம்பினேன்; டென்னிஸ் சூஸ், ஷார்ட்ஸ், டீ ஷர்ட், தலைக்கு ஒரு பேண்ட், கைக்கு ஒரு பேண்ட், டென்னிஸ் ராக்கெட், பந்து எல்லாம் வாங்கணுமே… ராஜர் பெடரர், ரபேயில் நடால் னு நினைப்பு. இரண்டு மாச பென்ஷன் போயிடும், ஆனால் பலன் பெரிசா கிடைக்கலாமே! நைப்பாசை யாரை விட்டது?
இந்த சமயத்துல என் பையன் வந்துட்டான். ‘என்னை ஷாப்பிங் மால் கார்ல கூட்டிண்டு போக முடியுமா’ ன்னு கேட்டபோது, ‘எதுக்கு’ ன்னு அவன் கேக்க, என்னோட டென்னிஸ் யோசனையை சொன்னேன். ‘நீங்க இதுக்கு ஏன் ஷாப்பிங் மால் போகணும்…அமேசான் மூலமா ஆர்டர் பண்ணா அடுத்த நாளே வாசல்ல வந்துடுமே’ என்றான். ‘வரும், ஆனா சரியா ஃபிட் ஆகுமா?’ என்று நான் சொல்ல, அவன் சொன்ன பதில் பிரமாதம். வாங்கற எதுவும் வீணாகக் கூடாது என்கிற என்மகனின் அருமையான தத்துவம் – ‘உங்களுக்கு ஃபிட் ஆகலைன்னா என்னப்பா, எனக்கு குடுத்துடுங்கோ…’ என்று சொல்லிவிட்டு பதிலுக்கு நிக்காம புறப்பட்டான். அத்தோட என் டென்னிஸ் ஆசையும் போச்சு.
புதுசா ஒரு பாஷயை ஆன்லைன்ல கத்துக்கலாமா? யோசனைதான். வீட்ல வேற யாருக்கும் தெரியாத பாஷையை கத்துகிட்டா பெருமை அடிச்சிக்கலாமே தவிர யார்கிட்டேயும் பேசி பழக முடியாதே? ‘ஏற்கனவே கொஞ்சம் உளறுவீங்க, இப்ப வேற யாருக்கும் தெரியாத பாஷையிலே உளறலா?’ என்பதுதான் என் மனைவியின் குரலா இருக்கும். குரல் குடுத்துட்டு அவள் துவையல் அரைக்க போயிடுவா…நான் தலையை சொரிஞ்சிகிட்டே நிப்பேன். இப்படி சொரிஞ்சே என் முடி கொட்டிப்போச்சு.
இப்போல்லாம் சீனியர் சிட்டிசனுக்காக சில கிளாஸ் நடத்துறாங்களாம். நான் எந்த சப்ஜெக்டுலேயுமே எக்ஸ்பர்ட் இல்லே…எது படிச்சாலும் எனக்கு புதுசாத்தான் இருக்கும். சுலபமானது எது? ரொம்ப யோசனைக்கு அப்புறம் ‘சிறு கதை எழுதுவது எப்படி’ ன்னு ஒரு கிளாஸ்!! ஆஹா! அருமையான யோசனை…இந்த பயிற்சியிலே இறங்கலாமே…இறங்கினேன்.
கிளாஸ் ஆரம்பிச்சு கொஞ்ச நாள் ஆச்சு. நான் கத்துண்ட முயற்சியிலே பிறந்த சிறுகதைதான் இது.
கருத்துகள் இல்லை